Księga życia

Lektura autobiografii św. Teresy od Jezusa jest nadal aktualna, po upływie 400 lat, mimo że żyjemy w okresie aktywizmu apostolskiego, który rewindykuje sobie pierwszeństwo w życiu chrześcijańskim. Jeśli niektóre kierunki teologiczne nie zwracają wielkiej uwagi na tę część teologii, która nazywa się ascetyką i mistyką, autobiografia św. Teresy od Jezusa przypomina teologom o jedności całej teologii. Jeśli społeczeństwo współczesne żyje w ciągłej obawie kosmicznego zniszczenia atomowego, książka św. Teresy przypomina ludziom nieskończone Miłosierdzie Boga, który może uratować ludzkość od zagłady. Jeśli ludzie świeccy odczuwają dzisiaj ogromne trudności współżycia braterskiego, św. Teresa może być wzorem współżycia z bliźnimi, opiewa bowiem piękno swoich kontaktów z osobami żyjącymi w małżeństwie, z duchownymi wszystkich stopni, z zakonnicami i zakonnikami wszelkich zakonów.

Prawdziwym jednak orędziem Teresy do czytelnika są jej liczne wołania i zachęty do praktyki modlitwy wewnętrznej, która stanowi dla każdego człowieka skarb bezcenny. Aby zachęcić czytelnika do szukania tego bezcennego skarbu, Teresa z przekonaniem woła: “Nie może człowiek w tym życiu znaleźć większego dobra nad to, które daje modlitwa wewnętrzna”

Opierając się na własnym doświadczeniu, wskazuje skuteczny sposób do znalezienia tak wielkiego dobra, przewyższającego wszelkie skarby tej ziemi: “Wiem dobrze, że nie ma na tej ziemi żadnej rzeczy tak kosztownej i drogiej, by mogła starczyć na okupienie tak wielkiego dobra; lecz gdybyśmy czynili, co jest w naszej mocy nie przywiązując się do żadnej rzeczy ziemskiej, a starając się o to, by wszelkie nasze pożądanie i obcowanie było w niebie, nie ma – sądzę – wątpliwości, że bardzo rychło otrzymalibyśmy to dobro, tak bez odkładania i bez podziału czyniąc siebie gotowymi do przyjęcia go, jak tego niejeden Święty przykładem swoim uczy” (Ż 11, 2).

Dziwną jest tajemnicą, że ludzie posiadają we własnej duszy tak wielkie dobro i nie potrafią go wykorzystać dla własnego szczęścia doczesnego i wiecznego. Teresa boleje nad tym i nawołuje do zbudzenia się ze snu i wyciągnięcia ręki po skarb, który jest blisko, chociaż tak mało ludzi chce go znaleźć. Weź tę książkę i czytaj! – zdaje się wołać św. Teresa – a znajdziesz skarb ukryty.

Tadeusz Machejek OCD