Opowieść o świętym Józefie

O Świętym Józefie wiemy wiele i niewiele. 

Wiemy, że był mężem Maryi, ziemskim ojcem Jezusa. Nadano mu przydomek „Sprawiedliwy”. Pochodził z Rodu Dawida – z rodu królewskiego. Wiemy, że jest patronem małżeństw i ludzi pracy. Opiekuje się umierającymi.

Nie wiemy, co mówił i co myślał, bo o tym żadna z Ewangelii nie wspomina. Przyjęło się sądzić, że był człowiekiem milczącym, skromnym, pracowitym, zasłuchanym w głos Boga, posłusznym Jego rozkazom. O jego charakterze, upodobaniach nie wiemy nic…

Udało się Józefowi być niewidocznym, przezroczystym! Pozostać w cieniu.

Chociaż… nie do końca… 

Ślady jego osobowości, sposobu myślenia i bycia odnaleźć możemy w słowach i postawach Jezusa – Tego, którego wychowywał. Do jego roli ziemskiego ojca należało nauczenie Jezusa modlitwy, pracy, czytania Pisma, zabierania publicznie głosu, odnoszenia się do kobiet; to on był dla dorastającego Jezusa wzorem troski o relacje w rodzinie i we wspólnocie. 

Jak dobrze, że w książce dla dzieci można tę relację ukonkretnić: pokazać, jak wyglądała codzienność w tej niezwykłej Rodzinie, o czym rozmawiali, czym żyli, jak się siebie nawzajem uczyli! Dobrze, bo dzieci lubią konkrety! Ich rodzice zresztą też!

Niech ta książeczka zachęci nas, dorosłych, do wspólnego wraz z dzieckiem smakowania dni w Świętej Rodzinie – do przeżywania trudności, codziennej pracy i rozmów z nadzieją na wspólne i pełne radości spotkanie w Niebie!